donderdag, december 07, 2006

De Antillen mogen het zelf uitzoeken.

De vermoedelijke dader van de wrede en laffe moord op de kleine Jesse Dingemans is bekend: Julien C., een 22-jarige Antilliaan. Een gewelddadige crimineel en een sociopaat. Julien C. is de verachtelijkste van de criminele Antillianen die onze straten onveilig maken, maar er zijn er duizenden. De meesten van hen zijn niet in Nederland geboren of getogen, maar komen hierheen als de grond hen in de Antillen te heet onder de voeten wordt. Pogingen om de immigratie van dergelijk gespuis tegen te gaan, of om veroordeelde criminelen terug te sturen lijden keer op keer schipbreuk, want deze lieden zijn Nederlandse staatsburgers. Ze mogen gaan en staan waar ze willen. De Antillen zelf zijn maar wat blij van deze 'probleemjongeren' verlost te worden en putten zich dan ook uit in beschuldigingen van discriminatie en racisme bij elke poging van Nederland zich tegen deze invasie te beschermen. Dit is maar een van de manieren waarop de Antillianen Nederland schofferen.

Het is een wijdverbreid misverstand dat Nederland zijn welvaart deels te danken heeft aan het uitwringen van zijn West-Indische kolonies. De Surinaamse plantage-economie is nog geen halve eeuw rendabel geweest en ook Curaçao stelde als centrum van slavenhandel nooit veel voor. Al bijna twee eeuwen moeten er jaarlijks bakken met geld bij.

Er is geen voormalige kolonie die het volkomen misplaatste schuldgevoel van Nederland over zijn 'imperialistische' verleden zo geraffineerd heeft uitgebuit als de Nederlandse Antillen. Indonesië heeft hard gevochten voor zijn vrijheid (en pikte daarbij Nieuw-Guinea mee als kleine compensatie) en Suriname leed aan voldoende zelfoverschatting om ook te opteren voor onafhankelijkheid (na de Nederlandse regering onder leiding van PvdA-premier Joop den Uyl een 'losgeld' van een miljard gulden afgeperst te hebben). Alleen de Antillen wilden per se deel blijven uitmaken van het Koninkrijk der Nederlanden. Een verstandige keus: hoe groot de bruidsschat ook zou worden, deze zou nooit opwegen tegen de tientallen miljoenen die Nederland jaarlijks in hun bodemloze put stort.

De Antillen stellen wel prijs op onafhankelijkheid bij het spenderen van overheidsmiddelen. Elke keer als de Nederlandse overheid een halfslachtige poging doet om te voorkomen dat ons geld over de balk gesmeten wordt (bijvoorbeeld voor het in stand houden van een grotendeels nutteloos ambtenarenapparaat dat de Antilliaanse machthebbers electoraal voordeel verschaft), dan zijn de beschuldigingen van neokolonialisme niet van de lucht. Daarbij ontzien de Antillianen zich niet Nederland openlijk te provoceren, bijvoorbeeld door het kiezen van een fraudeur tot regeringsleider. Het rijksdeel maakt zich bovendien verdienstelijk als doorvoerhaven voor drugs en als leverancier van ongehuwde bijstandsmoeders.

In plaats van zich van deze molensteen te ontdoen heeft de Nederlandse regering het echter bestaan de afgelopen maanden nieuwe akkoorden te sluiten met de Antilliaanse eilanden. De kleinere eilanden Bonaire, Saba en Sint Eustatius krijgen een status die vergelijkbaar is met die van een Nederlandse gemeente. De bewoners mogen stemmen voor de Tweede Kamer en het Europees Parlement en de sociale voorzieningen (die ongetwijfeld grotendeels uit Nederlandse portemonnee betaald zullen worden) komen op het 'welvaartsniveau' van de Antillen te liggen. De grotere eilanden Curaçao en (het voor een aanzienlijk deel in maffiose handen zijnde) Sint Maarten genieten aparte voordelen. Nederland heeft beloofd 80% van de staatsschuld van 2,3 miljard euro (!!!) over te nemen, maar eist als tegenprestatie meer invloed op de financiën om verdere geldverspilling te voorkomen. Het verbijsterende is dat deze onderhandelingen, die de Nederlandse belastingbetaler vele miljarden kunnen gaan kosten, nauwelijks publiciteit hebben gekregen en ook in het geheel geen thema bij de verkiezingen vormden. Gelukkig heeft de Eilandraad van Curaçao de voorstellen verworpen. Men wil uiteraard graag van de staatsschuld af, maar men vindt de beoogde Nederlandse invloed op de rechtshandhaving en financiën 'te koloniaal'. Minister Atzo Nicolaï van Koninkrijksrelaties had Curaçao nog zo gewaarschuwd voor deze kortzichtige stap, want "ik durf niet te voorspellen of een nieuwe regering ook nog met zo'n aantrekkelijk aanbod komt".

Als dit geen vingerwijzing van boven is, dan weet ik het niet meer. Nederland heeft zich lang genoeg laten chanteren. Ik raad de nieuwe regering dringend aan dit belachelijk genereuze aanbod onmiddelijk in te trekken. Het is hoog tijd om ons van deze ondankbare last te ontdoen en de staatkundige relaties met de Antillen eenzijdig te verbreken. Om Surinaamse toestanden te voorkomen moet dit snel en radicaal gebeuren. Geen overgangsperiode waarin iedereen die zichzelf niet kan of wil onderhouden aan kan schuiven bij de Nederlandse vleespotten. Bovendien moet iedere Antilliaan die hier minder dan 10 jaar woont en die zich aan een misdrijf heeft schuldig gemaakt worden teruggestuurd. Als de Antillen hieraan geen medewerking willen verlenen, moeten ze van iedere financiële steun, nu en in de toekomst, worden verstoken. Dat zal ze leren de hand te bijten die hen voedt.

Dit artikel is ook te vinden op de website Het Vrije Volk.