maandag, mei 07, 2007

Het belang van nationalisme.

Nationalisme heeft een slechte naam gekregen. Toch zou een herlevend nationalisme wel eens een reddingsboei voor het door de islam bedreigde Europa kunnen worden.

De geschiedenis van de mensheid is voor een groot deel het verhaal van samenlevingen die in het verderf zijn gestort door arrogante, kortzichtige en op eigenbelang gefixeerde machthebbers. Hitler's Duitsland is slechts één gruwelijke episode in dit epos. Linkse demagogen houden staande dat de tragedie van de Tweede Wereldoorlog het gevolg was van de triomf van een ultranationalistische ideologie, dus nationalisme heeft tegenwoordig een slechte naam. Dat nazi's staat voor nationaal-socialisten, wordt voor het gemak maar even vergeten. Dat marxisten, oftewel transnationaal-socialisten, minstens zoveel ellende hebben aangericht (zij het niet bij ons) wordt met de mantel der liefde bedekt. Het kwaad schuilt in totalitaire ideologieën, zoals het (collectivistische) socialisme, niet in het nationalisme.

De Europese naties worden overheerst door politieke en economische elites die geen enkele boodschap hebben aan het eigen volk. Waarom zou men ook. De belangen lopen al tijden ver uiteen. De 'boven ons gestelden' beschouwen zich als wereldburgers en zijn daarom de grote propagandisten van het multiculturalisme en het transnationalisme. De politieke elite heeft behoefte aan betrouwbaar stemvee, de economische elite aan goedkope werknemers en een groot afzetgebied. Hoe ze deze wensen realiseren maakt hen niets uit. Politici die hun oude machtsbasis dreigen te verliezen (zoals de PvdA door het uitdunnen van de arbeidersklasse) importeren simpelweg een nieuw proletariaat (bij voorkeur islamitische immigranten met dezelfde totalitaire inslag) en coöpteren enkele vertegenwoordigers daarvan. Ondernemers die vrezen dat hun medewerkers te duur worden of te veel praatjes krijgen, verplaatsen de productiecentra of importeren goedkopere en meer inschikkelijke werknemers. Deze kortzichtige houding is in de eerste plaats kenmerkend voor socialistische politici en (neo)liberale ondernemers. Een versterkende factor is echter het christendom met zijn universalistische pretenties en verpletterende mededogen met de zwakken en zieligen. De christelijke partijen worden daarom meegezogen in de multiculturele waan.

Voor het creëren van de nieuwe heilstaat Eurabia zijn er miljoenen nutteloze moslimimmigranten binnengehaald en daar moet de rest van de bevolking nog dankbaar voor zijn ook (ze gaan ons namelijk verzorgen als we bejaard zijn -alsof moslims als ze in de meerderheid zijn ook maar één vinger uit zullen steken voor ongelovigen). Uiteindelijk zullen zelfs de elites ten prooi vallen aan het Monster van Islamstein, maar wel als laatste. En ach, de Saoedische prinsen weten zich ook uitstekend te vermaken.

Autochtone Europeanen wordt ingeprent dat niet alleen het politiekgetinte nationalisme verwerpelijk is, maar ook de appreciatie van de eigen taal en de trots op de eigen geschiedenis en cultuur. De manier waarop Zweedse socialistische politici zich over hun eigen land uitlaten is illustratief. Jens Orback, Minister van o.a. Integratie, beweerde gedurende een debat voor de Zweedse radio in 2004 bijvoorbeeld: "We moeten open en tolerant jegens de islam en moslims zijn, want als we een minderheid zijn geworden zullen ze dat ook jegens ons zijn." (De autochtone inwoners van Malmö genieten al een voorproefje van deze islamitische tolerantie.) Mona Sahlin, de nieuwe leidster van de socialisten, beweerde dat vele Zweden jaloers zijn op immigranten omdat zij, in tegenstelling tot de Zweden, een cultuur en geschiedenis hebben die hen samenbindt en meende dat bij gelijke kwalificaties sollicitant Mohammed voorrang moet krijgen, want "het moet als een voordeel beschouwd worden dat men een andere etnische achtergrond dan de Zweedse heeft". De 'Integratiewet' van 1997, ten slotte, verkondigde: "Aangezien een grote groep mensen hun origine in een ander land heeft, heeft de Zweedse bevolking geen gemeenschappelijke geschiedenis. De relatie met Zweden en de steun die wordt gegeven aan de fundamentele waarden van de maatschappij zijn daarom belangrijker voor de integratie dan een gemeenschappelijke geschiedenis." Het typisch marxistische idee dat de oude verworvenheden vernietigd moeten worden om een betere samenleving te scheppen heeft hier een nieuwe dimensie gekregen: men ontkent gewoon dat er verworvenheden van enig belang bestaan. Ik hoop dat deze landverraders bij de volgende verkiezingen compleet weggevaagd worden.

De EU speelt in dit proces van transnationalisering een uiterst dubieuze rol. De nieuwe EU-wet tegen racisme en xenofobie is slechts een volgende stap in het proces van het monddood maken van kritische Europeanen. De naïevelingen die denken dat de wet een middel kan zijn om haatzaaiende jihadisten aan te pakken moeten snel de slaap uit de ogen wrijven. Het draait er uiteraard om hoe racisme en xenofobie gedefinieerd worden. Voor de Eurocraten en hun handlangers in de lidstaten is racisme louter de discriminatie van gekleurden door blanken en xenofobie louter de weerzin van de autochtone bevolking tegen (criminele en parasiterende) immigranten, niet het omgekeerde. Dankzij de Britten (die anders gedwongen zouden zijn hun eigen radicale moslims aan te pakken) is door 'heilige' teksten geïnspireerd racisme van vervolging vrijgesteld -alleen van voordeel voor moslims aangezien de aanhangers van andere religies zich daar tegenwoordig niet meer luidkeels aan bezondigen. De in de toelichting genoemde uitzonderingen zijn niet toevallig gekozen. 'Sla de christenen dood' kan de islamofascist zonder probleem blijven roepen, 'sla de moslims dood' blijft uiteraard taboe. De holocaust mag niet ontkend worden, de Armeense genocide wel. Het gevolg is ongetwijfeld dat Geert Wilders en Filip Dewinter straks wel voor de rechter staan en imam Fawaz en Aboe Jahjah niet.

De EU vierde onlangs haar vijftigjarige bestaan (in Nederland niet bepaald uitbundig). Eurofielen beweren dat we de vrede, veiligheid en welvaart in Europa te danken hebben aan de EU. Het tegendeel is moeilijk te bewijzen. Ik ben er echter van overtuigd dat het welvaartspeil in Nederland een stuk hoger zou zijn als we de miljarden die we als netto-betaler in de bodemloze put van de EU hebben gestort (zonder daarvoor met extra invloed op de besluitvorming te zijn beloond) in de eigen economie hadden geïnvesteerd. En bij het verzekeren van vrede en veiligheid heeft de wederzijdse nucleaire afschrikking vermoedelijk een aanzienlijk grotere rol gespeeld dan de inspanningen van de EU. Trouwens, de beide West-Europese naties die de EU buiten de deur hebben weten te houden (Noorwegen en Zwitserland) behoren tot de meest welvarende en met de veiligheid van de Zwitserse burgers is het door de strenge immigratiewetten een stuk beter gesteld dan met de veiligheid van hun buren, die door de opendeur politiek van de EU zijn overspoeld door boeven, fraudeurs en niksnutten. Wij hebben de EU, die stoomwals van het transnationalisme, echt niet nodig! Ik ben dan ook zo langzamerhand getransformeerd van een Euroscepticus in een anti-Europeaan.

Ik hoop dat het snel tot de inheemse Europeanen zal gaan doordringen dat hun ondergang minutieus gepland is en dat het Eurabia-protocol, hoe ongeloofwaardig het ook lijkt, zich werkelijk aan het voltrekken is. De meesten schijnen er de voorkeur aan te geven de kop in het zand te steken. In sommige opzichten is dit soort sceptisme te vergelijken met de reactie bij de confrontatie met verschijnselen als concentratiekampen of seriemoordenaars: voor normale, fatsoenlijke mensen is het niet te bevatten dat er lieden bestaan, waaronder hun eigen leiders, die echt het slechtste met hen voorhebben. Op andere wijze is het niet te verklaren dat horden Europese stemgerechtigden koppig volharden in het stemmen op de partijen die zo ijverig aan hun islamisering werken. Partijen die vergeven zijn van de politici die zich met verachting uitlaten over hun eigen cultuur.

De Europeanen lijken verlamd door gemakzucht, misplaatst schuldgevoel en de constante hersenspoeling door de politiek-correcte media. Zelfs degenen die het langzamerhand begint te dagen zijn niet in staat een vuist te maken zolang ze naar uiterst links en uiterst rechts wegvluchten, in plaats van zich te verenigen in een monoculturalistische, nationalistische centrumpartij. In Nederland mogen de ideologieën van de PVV en de SP misschien onverzoenlijk lijken, het grootste deel van de aanhangers zien de tegenstellingen niet zo scherp. De ongecontroleerde immigratie stoppen (en kwaadwillende immigranten uitzetten), paal en perk stellen aan de Europese bemoeizucht (en uit de EU treden als Turkije lid wordt), pal staan voor de verworvenheden van de Nederlandse samenleving, onze cultuur en geschiedenis koesteren, dit zijn zaken die letterlijk van levensbelang zijn voor het Nederlandse volk. De multiculturalisten en transnationalisten moeten uit het brandpunt van de macht verdreven worden. Alleen via de stembus of door een volksopstand kunnen we degenen die onze belangen verkwanseld hebben ervan weerhouden hun perfide werk af te maken. En met dat laatste is niemand gebaat.

Dit artikel is ook te vinden op de website Het Vrije Volk.

dinsdag, mei 01, 2007

In je hok, Tjibbe Joustra!

Tjibbe Joustra, de voormalige Secretaris-Generaal van het Ministerie van Landbouw en Visserij, die de volgens hem te zachtmoe-dige Minister Apotheker slinks onderuithaalde, die mede verantwoordelijk was voor de grootschalige visfraude en die na een vernietigend rapport van de Commissie-Kroes het veld moest ruimen wegens het scheppen van een bijkans stalinistische atmosfeer in de ministeriële burelen.

Tjibbe Joustra, de "harde werker zonder privéleven", de angst inboezemende "generaal", die op zijn 35ste de jongste SG ooit was, hetgeen alleen maar bewijst dat hij het likken naar boven en het trappen naar beneden tot een ware kunst verheven heeft.

Tjibbe Joustra, de voormalige Voorzitter van de Raad van Bestuur van de uitkeringsinstantie UWV, die de zak kreeg omdat hij zijn kantoor voor vele miljoenen verfraaide, terwijl hij tegelijkertijd uit bezuinigingsoverwegingen honderden medewerkers ontsloeg en die daarover loog tegen Minister De Geus.

Tjibbe Joustra, die in iedere normale organisatie na twee zulke schandalen zou zijn gedegradeerd tot uitkeringstrekker, maar die binnen het van vriendjespolitiek vergeven Nederlandse overheidsbestel een mooie promotie kreeg (en die zijn UWV-bonus mag houden, waardoor hij meer verdient dan de minister-president).

Tjibbe Joustra, die een terrorist nog niet zou herkennen als hij erover struikelde, maar die niettemin tot Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding werd gebombardeerd. Op dit niveau is kennis van zaken namelijk alleen maar een handicap, omdat de politiek-correcte nonsens dan niet zo vloeiend van de tong rollen.

Tjibbe Joustra, de tandeloze waakhond wiens taakbesef dusdanig aangevreten is dat hij niet ons beschermt tegen de terroristen, maar de terroristen tegen ons.

Tjibbe Joustra, een man die de arrogantie in persoon is en die elke kritiek vol minachting langs zijn rug laat afglijden.

Tjibbe Joustra, een vooraanstaand lid van Dhimmi66, dat broeinest van toekomstige moslimvazallen, die al bij voorbaat op zijn knieën ligt met zijn achterwerk omhoog.

Deze Tjibbe Joustra, de Koning van de Dhimwits, heeft het bestaan om de democratisch gekozen volksvertegenwoordiger Geert Wilders urenlang ten kantore te gijzelen om hem "met honderden krantenartikelen en tv-beelden van woedende moslimmenigten en fulminerende ayatollahs (te manen) zijn ongezouten kritiek op de islam te matigen". Geert's oproep aan moslims om de helft van de bladzijden uit de koran te scheuren om hun godsdienst in een vrije samenleving te kunnen belijden (een metafoor, oh hoeder van onze veiligheid) had namelijk in de islamitische wereld "grote opschudding" verwekt. Als de verontwaardigde moslims geen weerzinwekkender steen des aanstoots hadden gevonden (pogingen van de 'perfide zionisten' om de islamitische heiligdommen op de Tempelberg te 'ondergraven'), dan zou Nederland doelwit van rellen en slachtoffer van economische boycots zijn geworden, net als Denemarken na de publicatie van de Mohammed-cartoons. [Persoonlijk had ik dat geen ramp gevonden. Dan zouden er misschien enkele Nederlanders zijn opgeschrikt uit hun lethargie, net zoals sommige Denen wakker zijn geworden toen ze door de cartoonrellen gingen beseffen hoezeer de moslims hen haten.]

Tjibbe Joustra ging hiermee ver buiten zijn boekje, wat zelfs zijn partijgenoot Alexander Pechtold niet is ontgaan.

Tjibbe Joustra moet dan ook hoognodig zijn plaats worden gewezen: pal achter de geraniums.

Dit artikel is ook te vinden op de website Het Vrije Volk.