Waarom dit weblog? Omdat ik bezorgd ben. Bezorgd dat moslims Europa onder de voet zullen lopen, zoals ze in het verleden al twee maal (gelukkig niet met blijvend succes) gedaan hebben. En omdat ik boos ben. Boos omdat men in Europa dit gevaar ontkent, of als men het wel onderkent dit toekomstbeeld blijkbaar niet zo afschrikwekkend vindt. Ik ben zo bezorgd en zo boos dat ik er slecht van slaap en constant met een baksteen in mijn maag rondloop. Dus kan ik maar beter op bescheiden wijze proberen tegengas te geven, dan blijft een maagzweer mij misschien bespaard.
In de afgelopen veertig jaar is mijn land onherkenbaar veranderd, en niet ten goede. We hebben de deuren wijd open gezet voor onze vijanden. Mensen die ons haten en verachten en die daar bepaald geen geheim van maken. Maar we steken onze kop in het zand en we stoppen onze oren dicht. Omdat we zo nodig tolerant willen zijn. Omdat we zo nodig humaan willen zijn. Omdat we vooral niet willen discrimineren. Omdat we in wezen onszelf haten. Onze kinderen en kleinkinderen zullen ons nog vervloeken om onze ‘hoogstaande mentaliteit’, want zij zullen zelf geen tolerantie en humaniteit meer ervaren. Tolerantie jegens de intoleranten is zelfmoord.
Wij geven hoog op van onze liefde voor de vrijheid van meningsuiting en inderdaad zijn er op onze bodem vele dubieuze figuren die daar zonder noemenswaardige oppositie ten volle van profiteren. De imams, bijvoorbeeld, die Nederlanders honden en varkens noemen, tegenstrevers de vreselijkste ziekten toewensen, homo’s met het hoofd omlaag van een flatgebouw willen werpen en alle westerse vrouwen als hoeren brandmerken. Maar oh wee wanneer een autochtoon zich kritisch over moslims uitlaat. Dan komt opeens de censuur om de hoek. Politieke correctheid is volksziekte nummer 1 geworden in Nederland.
Ik wilde dit blog eerst bij de Nederlandse site bloggers.nl onderbrengen, maar daar mag je (oh wat typisch Nederlands weer) niet discrimineren en dat recht wens ik niet op te geven. Discrimineren is niets anders als ‘onderscheid maken’ en ik zal onophoudelijk onderscheid maken: tussen de goeden en de slechten, de slimmen en de dommen, de geletterden en de ongeletterden, de christenen en de moslims, de Nederlanders en de niet-Nederlanders. Het is volstrekt onnatuurlijk om niet te discrimineren: soorten, volken en families zouden uitsterven als ze geen onderscheid zouden maken tussen wij en zij. Maar in het moderne Westen is discriminatie taboe, behalve natuurlijk als het gedaan wordt door anderen ten aanzien van ons.
Ik ben over de vijftig en het zal mijn tijd wel duren. Bovendien heb ik geen kinderen (waar ik gezien de omstandigheden zeer gelukkig over ben), maar ik heb helaas wel twee lieve blonde neefjes van 11 en 8 jaar. En hun tijd zal het niet duren. Voor het geval men denkt met een rechtse nitwit te maken te hebben: ik ben afgestudeerd in de antropologie en heb verder sociologie en bedrijfseconomie gestudeerd. Ik ben echter nooit besmet geweest met de linkse bacil, die zovelen in Nederland blind maakt. En voor het geval men denkt dat ik de mensen die ik op de korrel neem helemaal niet ken: ik heb jarenlang op een steeds zwarter wordende school gewerkt. Ik weet echt wel waar ik het over heb.
In de afgelopen veertig jaar is mijn land onherkenbaar veranderd, en niet ten goede. We hebben de deuren wijd open gezet voor onze vijanden. Mensen die ons haten en verachten en die daar bepaald geen geheim van maken. Maar we steken onze kop in het zand en we stoppen onze oren dicht. Omdat we zo nodig tolerant willen zijn. Omdat we zo nodig humaan willen zijn. Omdat we vooral niet willen discrimineren. Omdat we in wezen onszelf haten. Onze kinderen en kleinkinderen zullen ons nog vervloeken om onze ‘hoogstaande mentaliteit’, want zij zullen zelf geen tolerantie en humaniteit meer ervaren. Tolerantie jegens de intoleranten is zelfmoord.
Wij geven hoog op van onze liefde voor de vrijheid van meningsuiting en inderdaad zijn er op onze bodem vele dubieuze figuren die daar zonder noemenswaardige oppositie ten volle van profiteren. De imams, bijvoorbeeld, die Nederlanders honden en varkens noemen, tegenstrevers de vreselijkste ziekten toewensen, homo’s met het hoofd omlaag van een flatgebouw willen werpen en alle westerse vrouwen als hoeren brandmerken. Maar oh wee wanneer een autochtoon zich kritisch over moslims uitlaat. Dan komt opeens de censuur om de hoek. Politieke correctheid is volksziekte nummer 1 geworden in Nederland.
Ik wilde dit blog eerst bij de Nederlandse site bloggers.nl onderbrengen, maar daar mag je (oh wat typisch Nederlands weer) niet discrimineren en dat recht wens ik niet op te geven. Discrimineren is niets anders als ‘onderscheid maken’ en ik zal onophoudelijk onderscheid maken: tussen de goeden en de slechten, de slimmen en de dommen, de geletterden en de ongeletterden, de christenen en de moslims, de Nederlanders en de niet-Nederlanders. Het is volstrekt onnatuurlijk om niet te discrimineren: soorten, volken en families zouden uitsterven als ze geen onderscheid zouden maken tussen wij en zij. Maar in het moderne Westen is discriminatie taboe, behalve natuurlijk als het gedaan wordt door anderen ten aanzien van ons.
Ik ben over de vijftig en het zal mijn tijd wel duren. Bovendien heb ik geen kinderen (waar ik gezien de omstandigheden zeer gelukkig over ben), maar ik heb helaas wel twee lieve blonde neefjes van 11 en 8 jaar. En hun tijd zal het niet duren. Voor het geval men denkt met een rechtse nitwit te maken te hebben: ik ben afgestudeerd in de antropologie en heb verder sociologie en bedrijfseconomie gestudeerd. Ik ben echter nooit besmet geweest met de linkse bacil, die zovelen in Nederland blind maakt. En voor het geval men denkt dat ik de mensen die ik op de korrel neem helemaal niet ken: ik heb jarenlang op een steeds zwarter wordende school gewerkt. Ik weet echt wel waar ik het over heb.
