"An appeaser is one who feeds the crocodile -hoping it will eat him last." Sir Winston Churchill
De nieuwe partij Islam Democratie (een contradictio in terminis) heeft donderdag 16 november een klacht ingediend tegen Marco Pastors, de voorman van EénNL, die in een radiospotje de huidige houding ten opzichte van de islam vergeleek met de houding ten opzichte van het nazisme in de jaren voorafgaande aan de Tweede Wereldoorlog. “Wij zijn heel erg kwaad en heel erg gekwetst dat dit op de Nederlandse radio te horen is”, verklaarde voorzitter Arif Potmis.
Dat een dergelijke uitspraak kan leiden tot een vergroting van de tegenstellingen tussen autochtonen en allochtonen is waar, maar doet niets af aan het gelijk van Pastors: de overeenkomsten tussen de radicale islam (die niet voor niets dikwijls islamofascisme genoemd wordt) en het nazisme zijn overweldigend voor iedereen die niet stekeblind is. Dat er tegenover de islam een appeasement politiek gevoerd wordt die zijn weerga nauwelijks kent, kan al evenmin door enig weldenkend mens ontkent worden.
De grote man achter de appeasement politiek ten aanzien van de nazi’s in de periode voor de Tweede Wereldoorlog was Neville Chamberlain (1937-1940), vooral daarom de meest verachte Britse premier van de twintigste eeuw. Om Churchill nog maar eens te citeren: “He was given a choice between war and dishonour. He chose dishonour and he [got] war anyway.” Dieptepunt van Chamberlain’s pogingen om de vrede tot elke prijs te bewaren was het infame Verdrag van München (september 1938), waarbij het Sudetenland (een deel van Tsjechië waar Duitsers de meerderheid vormden) aan Hitler werd afgestaan –zonder dat aan de Tsjechen ook maar iets gevraagd werd. Dat doet mij griezelig veel denken aan de onderhandelingen die worden gevoerd over de toetreding van Turkije tot de EU, tegen de wil van het overgrote deel van de Europese bevolking in. Er zijn meer parallellen te onderkennen:
(1) Een voorname reden om de confrontatie met de nazi’s te schuwen was de herinnering aan de Eerste Wereldoorlog met zijn talloze doden. Nu wordt de confrontatie met de islam geschuwd vanwege de herinnering aan de Tweede Wereldoorlog, met name de Holocaust, die de westerse wereld heeft opgezadeld met een nog altijd niet overwonnen trauma. Moslims en hun sympathisanten maken maar al te graag de vergelijking tussen negatieve opvattingen over de islam en de haat die leidde tot de jodenvervolging door de nazi’s. Het is niet weinig ironisch dat de massamoord op de joden in Europa het verzet tegen de gewelddadige islam zozeer ondermijnt dat een nieuwe massamoord op joden in het Nabije Oosten met rasse schreden naderbij komt.
(2) De angst voor communistische overheersing zat diep in de jaren dertig, en niet ten onrechte. Het nazisme leek velen een minder kwaad. In de strijd tegen het islamitische terrorisme zien we eenzelfde patroon: de VS en zijn bondgenoten zoeken steun bij precies die islamitische landen met de meest fanatieke vorm van ‘staatsislam’, zoals Pakistan en Saoedi-Arabië. Landen waar vrijheid en democratie onbeschaamd met voeten getreden worden. Er dreigt in de strijd tegen het terrorisme een fiasco zoals eerder in Afghanistan, waar de VS in zijn obsessie Rusland betaald te zetten voor de inmenging in Vietnam een nog grotere dreiging in het leven riep door meedogenloze mujahedin te voorzien van de modernste wapens. Wapens die nu tegen henzelf worden ingezet.
(3) Politici geloofden ten onrechte dat Hitler een rationeel man was. Dezelfde denkfout bepaalt het beleid tegenover de islam: toen Paus Benedictus XVI in zijn Regensburgse toespraak de rationaliteit van de islam in twijfel trok, behoorden de westerse regeringsleiders tot de eersten die hem kapittelden.
De werkelijke plannen van de nazi’s werden glashelder uiteengezet in Mein Kampf, maar vrijwel niemand las dat boek en degenen die het wel gelezen hadden namen het niet serieus. Precies hetzelfde gebeurt nu met de koran. Horden naïevelingen brauwen kritiekloos de opvatting na dat de islam (letterlijk: onderwerping) een vreedzame religie is, ondanks alle bewijzen van het tegendeel en ondanks het feit dat ze nog nooit een koran hebben opengeslagen. Degenen die wel de moeite genomen hebben en die misschien toch wat onaangenaam getroffen zijn door bepaalde soera’s, laten zich in slaap wiegen door de typisch islamitische ‘leugens om bestwil’ (taqiyya).
Zo wordt er beweerd dat de tekst van de koran alleen in het Arabisch begrepen kan worden en dat het Arabisch nu eenmaal een makkelijk mis te verstane barokke en beeldende taal is; dat citaten uit hun verband zijn gerukt; dat de interpretaties niet eenduidig zijn; en zelfs dat moslims die de koran letterlijk nemen maar een kleine minderheid vormen. Met name dit laatste is een gevaarlijke misvatting: vrijwel alle moslims beschouwen de koran als het onvergankelijke woord van Allah en Mohammed als de meest perfecte persoon die ooit geleefd heeft. Een man die in alles moet worden nagevolgd. Aangezien Mohammed een allesbehalve vreedzame voorganger was, is een vreedzame moslim alleen een moslim die de koran en de hadith (nog) niet kent.
In de westerse wereld neemt de appeasement van moslims steeds absurdere vormen aan. Ook nu loopt Engeland weer voorop. Een paar voorbeelden uit de afgelopen maanden:
(a) banken besluiten spaarvarkens uit de etalage te halen om moslims niet te kwetsen;
(b) een medewerkster van British Airways (toevallig van buitenlandse herkomst) wordt naar huis gestuurd omdat zij een ketting met een kruisje om haar nek draagt, tegen de hoofddoeken van moslimemployees wordt geen enkel bezwaar gemaakt;
(c) een schoolhoofd wil de leerlingen tijdens het kerstdiner halal-kip voeren in plaats van de traditionele kalkoen (het plan gaat niet door omdat ouders in opstand komen).
Hier kan men misschien nog wat meewarig om glimlachen, maar om de kruiperige appeasement gebaren van de Europese machthebbers valt al lang niet meer te lachen. Mocht in Nederland een linkse regering aan de macht komen, dan zal ook hier de appeasement aanpak glorie kraaien, met catastrofale gevolgen. PvdA, SP en Groenlinks zijn alle drie voorstander van Turkse toetreding tot de EU; ze hebben geen van drieën een coherent immigratiebeleid; ze zetten vooral in op een softe aanpak van integratie die er in de eerste plaats uit bestaat veel meer geld richting allochtonen te gooien.
De brutalen hebben de halve wereld, luidt een bekend gezegde. Het zal inderdaad niet lang meer duren voor de hondsbrutale moslims de halve wereld beheersen. Hoe meer voer er in de bek van de krokodil geworpen wordt, des te groter groeit hij en des te zekerder is het dat ook wij zullen worden opgegeten.
Dit artikel is ook te vinden op de website Het Vrije Volk.
De nieuwe partij Islam Democratie (een contradictio in terminis) heeft donderdag 16 november een klacht ingediend tegen Marco Pastors, de voorman van EénNL, die in een radiospotje de huidige houding ten opzichte van de islam vergeleek met de houding ten opzichte van het nazisme in de jaren voorafgaande aan de Tweede Wereldoorlog. “Wij zijn heel erg kwaad en heel erg gekwetst dat dit op de Nederlandse radio te horen is”, verklaarde voorzitter Arif Potmis.
Dat een dergelijke uitspraak kan leiden tot een vergroting van de tegenstellingen tussen autochtonen en allochtonen is waar, maar doet niets af aan het gelijk van Pastors: de overeenkomsten tussen de radicale islam (die niet voor niets dikwijls islamofascisme genoemd wordt) en het nazisme zijn overweldigend voor iedereen die niet stekeblind is. Dat er tegenover de islam een appeasement politiek gevoerd wordt die zijn weerga nauwelijks kent, kan al evenmin door enig weldenkend mens ontkent worden.
De grote man achter de appeasement politiek ten aanzien van de nazi’s in de periode voor de Tweede Wereldoorlog was Neville Chamberlain (1937-1940), vooral daarom de meest verachte Britse premier van de twintigste eeuw. Om Churchill nog maar eens te citeren: “He was given a choice between war and dishonour. He chose dishonour and he [got] war anyway.” Dieptepunt van Chamberlain’s pogingen om de vrede tot elke prijs te bewaren was het infame Verdrag van München (september 1938), waarbij het Sudetenland (een deel van Tsjechië waar Duitsers de meerderheid vormden) aan Hitler werd afgestaan –zonder dat aan de Tsjechen ook maar iets gevraagd werd. Dat doet mij griezelig veel denken aan de onderhandelingen die worden gevoerd over de toetreding van Turkije tot de EU, tegen de wil van het overgrote deel van de Europese bevolking in. Er zijn meer parallellen te onderkennen:
(1) Een voorname reden om de confrontatie met de nazi’s te schuwen was de herinnering aan de Eerste Wereldoorlog met zijn talloze doden. Nu wordt de confrontatie met de islam geschuwd vanwege de herinnering aan de Tweede Wereldoorlog, met name de Holocaust, die de westerse wereld heeft opgezadeld met een nog altijd niet overwonnen trauma. Moslims en hun sympathisanten maken maar al te graag de vergelijking tussen negatieve opvattingen over de islam en de haat die leidde tot de jodenvervolging door de nazi’s. Het is niet weinig ironisch dat de massamoord op de joden in Europa het verzet tegen de gewelddadige islam zozeer ondermijnt dat een nieuwe massamoord op joden in het Nabije Oosten met rasse schreden naderbij komt.
(2) De angst voor communistische overheersing zat diep in de jaren dertig, en niet ten onrechte. Het nazisme leek velen een minder kwaad. In de strijd tegen het islamitische terrorisme zien we eenzelfde patroon: de VS en zijn bondgenoten zoeken steun bij precies die islamitische landen met de meest fanatieke vorm van ‘staatsislam’, zoals Pakistan en Saoedi-Arabië. Landen waar vrijheid en democratie onbeschaamd met voeten getreden worden. Er dreigt in de strijd tegen het terrorisme een fiasco zoals eerder in Afghanistan, waar de VS in zijn obsessie Rusland betaald te zetten voor de inmenging in Vietnam een nog grotere dreiging in het leven riep door meedogenloze mujahedin te voorzien van de modernste wapens. Wapens die nu tegen henzelf worden ingezet.
(3) Politici geloofden ten onrechte dat Hitler een rationeel man was. Dezelfde denkfout bepaalt het beleid tegenover de islam: toen Paus Benedictus XVI in zijn Regensburgse toespraak de rationaliteit van de islam in twijfel trok, behoorden de westerse regeringsleiders tot de eersten die hem kapittelden.
De werkelijke plannen van de nazi’s werden glashelder uiteengezet in Mein Kampf, maar vrijwel niemand las dat boek en degenen die het wel gelezen hadden namen het niet serieus. Precies hetzelfde gebeurt nu met de koran. Horden naïevelingen brauwen kritiekloos de opvatting na dat de islam (letterlijk: onderwerping) een vreedzame religie is, ondanks alle bewijzen van het tegendeel en ondanks het feit dat ze nog nooit een koran hebben opengeslagen. Degenen die wel de moeite genomen hebben en die misschien toch wat onaangenaam getroffen zijn door bepaalde soera’s, laten zich in slaap wiegen door de typisch islamitische ‘leugens om bestwil’ (taqiyya).
Zo wordt er beweerd dat de tekst van de koran alleen in het Arabisch begrepen kan worden en dat het Arabisch nu eenmaal een makkelijk mis te verstane barokke en beeldende taal is; dat citaten uit hun verband zijn gerukt; dat de interpretaties niet eenduidig zijn; en zelfs dat moslims die de koran letterlijk nemen maar een kleine minderheid vormen. Met name dit laatste is een gevaarlijke misvatting: vrijwel alle moslims beschouwen de koran als het onvergankelijke woord van Allah en Mohammed als de meest perfecte persoon die ooit geleefd heeft. Een man die in alles moet worden nagevolgd. Aangezien Mohammed een allesbehalve vreedzame voorganger was, is een vreedzame moslim alleen een moslim die de koran en de hadith (nog) niet kent.
In de westerse wereld neemt de appeasement van moslims steeds absurdere vormen aan. Ook nu loopt Engeland weer voorop. Een paar voorbeelden uit de afgelopen maanden:
(a) banken besluiten spaarvarkens uit de etalage te halen om moslims niet te kwetsen;
(b) een medewerkster van British Airways (toevallig van buitenlandse herkomst) wordt naar huis gestuurd omdat zij een ketting met een kruisje om haar nek draagt, tegen de hoofddoeken van moslimemployees wordt geen enkel bezwaar gemaakt;
(c) een schoolhoofd wil de leerlingen tijdens het kerstdiner halal-kip voeren in plaats van de traditionele kalkoen (het plan gaat niet door omdat ouders in opstand komen).
Hier kan men misschien nog wat meewarig om glimlachen, maar om de kruiperige appeasement gebaren van de Europese machthebbers valt al lang niet meer te lachen. Mocht in Nederland een linkse regering aan de macht komen, dan zal ook hier de appeasement aanpak glorie kraaien, met catastrofale gevolgen. PvdA, SP en Groenlinks zijn alle drie voorstander van Turkse toetreding tot de EU; ze hebben geen van drieën een coherent immigratiebeleid; ze zetten vooral in op een softe aanpak van integratie die er in de eerste plaats uit bestaat veel meer geld richting allochtonen te gooien.
De brutalen hebben de halve wereld, luidt een bekend gezegde. Het zal inderdaad niet lang meer duren voor de hondsbrutale moslims de halve wereld beheersen. Hoe meer voer er in de bek van de krokodil geworpen wordt, des te groter groeit hij en des te zekerder is het dat ook wij zullen worden opgegeten.
Dit artikel is ook te vinden op de website Het Vrije Volk.
