Het streven om vooral niet racistisch over te komen leidt soms tot de meest absurde daden en uitspraken. Dat mensen vooral niet racistisch over willen komen is niet zo verwonderlijk, want racisme is de grootste zonde van onze tijd. Als je een tegenstander uit wilt schakelen noem je hem een racist, succes verzekerd.
Ik geef het ruiterlijk toe: ik ben een islamofoob. Ik beschouw de islam als een gevaar voor de wereldvrede en een gevaar voor onze samenleving. Islamofobie is volgens islamaanhangers en islamapologeten een vorm van racisme, een van de meest schandelijke vormen van racisme zelfs. Ze slaan de plank volledig mis: het maakt de oprechte islamofoob werkelijk geen barst uit of een aanhanger van de door hem verfoeide religie van het caucasoïde, negroïde, of mongolide ras is. Persoonlijk reserveer ik mijn grootste verachting voor blanke bekeerlingen tot de fundamentalistische islam, die toch echt beter zouden moeten weten. En voor alle duidelijkheid: islamofobie betekent niet dat je een hekel hebt aan alle moslims, alleen aan degene die je kwaad willen doen. Als islamofoob maakt men zich onbedoeld natuurlijk wel schuldig aan indirect racisme, want verreweg de meeste moslims zijn min of meer bruin gekleurd. [De beschuldiging van indirecte discriminatie is het meest perverse misbruik van het anti-discriminatiebeginsel dat ik ken.] Men mag volgens de politiek correcten blijkbaar niets ten nadele van de islam zeggen tot de aanhangers van deze religie evenredig over alle rassen gespreid zijn.
Islamofielen mogen islamofoben graag gelijkstellen aan nazi’s. Nu waren de nazi’s inderdaad racisten. Ze verachtten de joden niet als aanhangers van een verfoeilijke godsdienst, maar als ras. Het maakte niets uit of joden assimileerden, of zich zelfs tot het christendom bekeerden. De tegenhanger van de Jood was niet de Christen, maar de Ariër. De islamofoben, daarentegen, drukken de ex-moslims, de aanhangers van liberale stromingen als de Bahai en de Alawieten en de moslims die zich van de kwalijke kanten van de islam distantiëren liefdevol aan het hart.
Volgens de maatstaven van de politieke correctheid is alleen discriminatie door blanken racisme, niet de discriminatie van blanken. Blanken mogen mishandeld, vernederd, uitgescholden en op andere manieren belaagd worden, racisme is het niet, het is gewoon hun verdiende loon. Gekleurden zijn per definitie vrij van racisme. De wijze van omgang tussen gekleurden onderling mag nog zo onverbloemd racistisch zijn, er kraait geen haan naar. Niemand rept over de racistische achtergronden van de genocide in Darfur, waar islamitische Arabieren islamitische negers trachten uit te roeien -met een even groot fanatisme als dat waarmee ze vroeger de christelijke en heidense negers in Zuid-Soedan belaagden.
Moslims beweren altijd dat voor de islam iedere gelovige gelijk is. Dat waag ik te betwijfelen. Ik zag laatst een rapportage over de hadj met als hoofdpersonen een blanke Amerikaanse (een universitair docente nota bene), een Maleisische zakenman en een zwarte Zuid-Afrikaan, die zich had bekeerd vanwege zijn afkeer van de Apartheid. Aan het eind van de queeste was alleen de Maleisiër een geestelijk verkwikt mens. De Zuid-Afrikaan kon zijn teleurstelling nauwelijks verbergen: zwarten bleken toch net iets minder gelijk te zijn dan de rest. De Amerikaanse kon niet ontkennen dat zij enorm gewantrouwd werd, maar vond daarvoor, zoals een oprechte zelfhater betaamd, een overmaat aan excuses.
Juist omdat racisme tegenwoordig zoveel afschuw wekt, worden allerlei vormen van discriminatie die niets met racisme te maken hebben als zodanig gebrandmerkt. Zionisme is volgens de VN een vorm van racisme. Onzin: als zionisten Palestijnen verdrijven, dan betreft het Semieten die zich afzetten tegen andere Semieten en heeft het dus niets met ras te maken. Als de rijken de armen, of de machtigen de machtelozen onderdrukken is dat verwerpelijk, maar racisme is het niet. Als men iets ten gunste van de eigen groep, cultuur, of godsdienst durft te zeggen (als blanke, westerling, of christen) heet dat tegenwoordig eveneens racisme. Ook als men durft te suggereren dat massale immigratie van onaangepasten en ongeletterden misschien niet zo’n goed idee is, wordt dat afgedaan als racisme. OK, in dat opzicht ben ik inderdaad een 'racist'.
In mijn ogen is racisme bepaald niet de grootste zonde. Natuurlijk, ras is een onveranderlijk lichaamskenmerk en kan niet verborgen worden (zoals godsdienst en seksuele geaardheid), maar men kan zich wel aan de confrontatie met andere rassen onttrekken. Bij discriminatie op basis van sekse kan dat niet. Er is geen plek waar vrouwen veilig zijn voor seksisten, zelfs niet hun eigen huis. Seksisme is dan ook de meest verachtelijke vorm van discriminatie. En door welke religie wordt seksisme het meest schaamteloos gepropageerd? Inderdaad, de islam. Zou je daar niet islamofoob van worden?
Dit artikel is ook te vinden op de website Het Vrije Volk.
Ik geef het ruiterlijk toe: ik ben een islamofoob. Ik beschouw de islam als een gevaar voor de wereldvrede en een gevaar voor onze samenleving. Islamofobie is volgens islamaanhangers en islamapologeten een vorm van racisme, een van de meest schandelijke vormen van racisme zelfs. Ze slaan de plank volledig mis: het maakt de oprechte islamofoob werkelijk geen barst uit of een aanhanger van de door hem verfoeide religie van het caucasoïde, negroïde, of mongolide ras is. Persoonlijk reserveer ik mijn grootste verachting voor blanke bekeerlingen tot de fundamentalistische islam, die toch echt beter zouden moeten weten. En voor alle duidelijkheid: islamofobie betekent niet dat je een hekel hebt aan alle moslims, alleen aan degene die je kwaad willen doen. Als islamofoob maakt men zich onbedoeld natuurlijk wel schuldig aan indirect racisme, want verreweg de meeste moslims zijn min of meer bruin gekleurd. [De beschuldiging van indirecte discriminatie is het meest perverse misbruik van het anti-discriminatiebeginsel dat ik ken.] Men mag volgens de politiek correcten blijkbaar niets ten nadele van de islam zeggen tot de aanhangers van deze religie evenredig over alle rassen gespreid zijn.
Islamofielen mogen islamofoben graag gelijkstellen aan nazi’s. Nu waren de nazi’s inderdaad racisten. Ze verachtten de joden niet als aanhangers van een verfoeilijke godsdienst, maar als ras. Het maakte niets uit of joden assimileerden, of zich zelfs tot het christendom bekeerden. De tegenhanger van de Jood was niet de Christen, maar de Ariër. De islamofoben, daarentegen, drukken de ex-moslims, de aanhangers van liberale stromingen als de Bahai en de Alawieten en de moslims die zich van de kwalijke kanten van de islam distantiëren liefdevol aan het hart.
Volgens de maatstaven van de politieke correctheid is alleen discriminatie door blanken racisme, niet de discriminatie van blanken. Blanken mogen mishandeld, vernederd, uitgescholden en op andere manieren belaagd worden, racisme is het niet, het is gewoon hun verdiende loon. Gekleurden zijn per definitie vrij van racisme. De wijze van omgang tussen gekleurden onderling mag nog zo onverbloemd racistisch zijn, er kraait geen haan naar. Niemand rept over de racistische achtergronden van de genocide in Darfur, waar islamitische Arabieren islamitische negers trachten uit te roeien -met een even groot fanatisme als dat waarmee ze vroeger de christelijke en heidense negers in Zuid-Soedan belaagden.
Moslims beweren altijd dat voor de islam iedere gelovige gelijk is. Dat waag ik te betwijfelen. Ik zag laatst een rapportage over de hadj met als hoofdpersonen een blanke Amerikaanse (een universitair docente nota bene), een Maleisische zakenman en een zwarte Zuid-Afrikaan, die zich had bekeerd vanwege zijn afkeer van de Apartheid. Aan het eind van de queeste was alleen de Maleisiër een geestelijk verkwikt mens. De Zuid-Afrikaan kon zijn teleurstelling nauwelijks verbergen: zwarten bleken toch net iets minder gelijk te zijn dan de rest. De Amerikaanse kon niet ontkennen dat zij enorm gewantrouwd werd, maar vond daarvoor, zoals een oprechte zelfhater betaamd, een overmaat aan excuses.
Juist omdat racisme tegenwoordig zoveel afschuw wekt, worden allerlei vormen van discriminatie die niets met racisme te maken hebben als zodanig gebrandmerkt. Zionisme is volgens de VN een vorm van racisme. Onzin: als zionisten Palestijnen verdrijven, dan betreft het Semieten die zich afzetten tegen andere Semieten en heeft het dus niets met ras te maken. Als de rijken de armen, of de machtigen de machtelozen onderdrukken is dat verwerpelijk, maar racisme is het niet. Als men iets ten gunste van de eigen groep, cultuur, of godsdienst durft te zeggen (als blanke, westerling, of christen) heet dat tegenwoordig eveneens racisme. Ook als men durft te suggereren dat massale immigratie van onaangepasten en ongeletterden misschien niet zo’n goed idee is, wordt dat afgedaan als racisme. OK, in dat opzicht ben ik inderdaad een 'racist'.
In mijn ogen is racisme bepaald niet de grootste zonde. Natuurlijk, ras is een onveranderlijk lichaamskenmerk en kan niet verborgen worden (zoals godsdienst en seksuele geaardheid), maar men kan zich wel aan de confrontatie met andere rassen onttrekken. Bij discriminatie op basis van sekse kan dat niet. Er is geen plek waar vrouwen veilig zijn voor seksisten, zelfs niet hun eigen huis. Seksisme is dan ook de meest verachtelijke vorm van discriminatie. En door welke religie wordt seksisme het meest schaamteloos gepropageerd? Inderdaad, de islam. Zou je daar niet islamofoob van worden?
Dit artikel is ook te vinden op de website Het Vrije Volk.
