Zoals zovele Nederlanders weet ik nog niet hoe ik ga stemmen. Daarom heb ik zowel de Stemwijzer als het Kieskompas geraadpleegd. Ze verschillen in opzet en in uitwerking en kwamen dan ook tot verrassend andere conclusies: volgens de Stemwijzer moest mijn stem naar de PVV gaan, het Kieskompas meende mij daarentegen bij de SGP onder te kunnen brengen. Deze tegenstrijdigheid is natuurlijk het gevolg van de zwakheden van dergelijke instrumenten. Tal van onderwerpen die voor mijn keuze van belang zijn, komen niet aan de orde en de stellingen snijden kwesties aan die niet alle van even groot belang zijn. [Naar mijn mening is de toetreding van Turkije tot de EU een heel wat gewichtiger onderwerp dan een rookverbod in de horeca, of gratis schoolboeken.] Bij de Stemwijzer kan men aangeven welke thema’s het zwaarst moeten wegen (nuttig), bij het Kieskompas hoe men over de lijsttrekkers denkt (minder nuttig dan het op het eerste gezicht lijkt, want echte debielen of schurken zijn er toch niet bij).
Het kwam mij aanvankelijk uiterst vreemd voor dat ik, een atheïst die het feminisme een warm hart toedraagt, bij de SGP wordt ingedeeld, maar aangezien het geloof en de positie van de vrouw bij de vragen niet aan de orde kwamen, is het bij nader inzien toch niet zo merkwaardig. De SGP combineert een harde lijn m.b.t. immigratie en criminaliteit met een sociaal gezicht en lardeert dit alles met een gezonde dosis Eurosceptisme. Aantrekkelijk voor een grote groep mensen. Natuurlijk zal ik nooit op deze partij stemmen, maar het Kieskompas legt wel een dilemma bloot. Het dilemma dat Geert Wilders de das om zal doen.
Het stemgedrag van de meeste mensen wordt bepaald door eigenbelang, niet door het algemeen belang en zeker niet door een algemeen belang dat men pas kan onderkennen door ver in de toekomst te kijken. Na jaren van nullijnen denken met name de kleinverdieners vooral aan wat er straks in de eigen portemonnee zal vloeien. Geert Wilders heeft zich te veel aan Pim Fortuyn gespiegeld, die de economisch minder succesvollen ook niet echt was toegedaan, maar ermee wegkwam door zijn charisma. Geert heeft dat charisma niet en de tijden zijn veranderd. Op het gebied van de sociale politiek is hij nog altijd een typische VVD-er, maar de typische VVD-aanhang zal in meerderheid niet op hem stemmen -zolang Rita Verdonk de partij trouw blijft tenminste. Zijn natuurlijke achterban heeft hij door zijn opstelling op het gebied van sociaal beleid en zorg van zich vervreemd. Die wil huursubsidie, bescherming tegen ontslag, hogere uitkeringen e.d. en stemt dus op de SP. Of misschien zelfs op de PvdA, ook al is dat een uitgesproken allochtonenvriendelijke partij die de toestroom van immigranten (waar deze mensen de meeste last van hebben) zeker niet zal inperken.
Nederland heeft behoefte aan een nieuwe volkspartij die de sociale agenda van de SP combineert met het integratie-, veiligheids- en buitenlands beleid van de PVV.
Het kwam mij aanvankelijk uiterst vreemd voor dat ik, een atheïst die het feminisme een warm hart toedraagt, bij de SGP wordt ingedeeld, maar aangezien het geloof en de positie van de vrouw bij de vragen niet aan de orde kwamen, is het bij nader inzien toch niet zo merkwaardig. De SGP combineert een harde lijn m.b.t. immigratie en criminaliteit met een sociaal gezicht en lardeert dit alles met een gezonde dosis Eurosceptisme. Aantrekkelijk voor een grote groep mensen. Natuurlijk zal ik nooit op deze partij stemmen, maar het Kieskompas legt wel een dilemma bloot. Het dilemma dat Geert Wilders de das om zal doen.
Het stemgedrag van de meeste mensen wordt bepaald door eigenbelang, niet door het algemeen belang en zeker niet door een algemeen belang dat men pas kan onderkennen door ver in de toekomst te kijken. Na jaren van nullijnen denken met name de kleinverdieners vooral aan wat er straks in de eigen portemonnee zal vloeien. Geert Wilders heeft zich te veel aan Pim Fortuyn gespiegeld, die de economisch minder succesvollen ook niet echt was toegedaan, maar ermee wegkwam door zijn charisma. Geert heeft dat charisma niet en de tijden zijn veranderd. Op het gebied van de sociale politiek is hij nog altijd een typische VVD-er, maar de typische VVD-aanhang zal in meerderheid niet op hem stemmen -zolang Rita Verdonk de partij trouw blijft tenminste. Zijn natuurlijke achterban heeft hij door zijn opstelling op het gebied van sociaal beleid en zorg van zich vervreemd. Die wil huursubsidie, bescherming tegen ontslag, hogere uitkeringen e.d. en stemt dus op de SP. Of misschien zelfs op de PvdA, ook al is dat een uitgesproken allochtonenvriendelijke partij die de toestroom van immigranten (waar deze mensen de meeste last van hebben) zeker niet zal inperken.
Nederland heeft behoefte aan een nieuwe volkspartij die de sociale agenda van de SP combineert met het integratie-, veiligheids- en buitenlands beleid van de PVV.
