Zorgverzekeraar Agis gaat in samenwerking met het COC een speciale ziektekostenverzekering voor homoseksuelen in het leven roepen. Die krijgen 5% korting op de basisverzekering plus 8% korting op aanvullende verzekeringen. Er komen ‘roze’ zorgmakelaars en contracten met ‘homovriendelijke’ instellingen. Men overweegt bovendien een aantal extra’s, zoals juridische ondersteuning bij ongelukken in landen die homostellen niet erkennen (als buitenstaander vraagt men zich af waarom dit onder ziektekosten gerangschikt wordt). De polis wordt door menigeen gezien als een erkenning van de levensstijl: homo's zullen zich bijvoorbeeld niet langer gedwongen voelen hun geaardheid te verbergen voor een weinig diversiteitsbewuste thuishulp.
Enige honderden leden van de doelgroep hebben al belangstelling getoond, maar het initiatief valt zelfs in eigen kring niet onverdeeld goed: homo’s die principieel tegen discriminatie zijn, willen niet zelf positief gediscrimineerd worden. Het COC probeert ze hun principes uit het hoofd te praten. Deze organisatie, nu een duffe club gedomesticeerde mainstream homo’s, zal flink garen spinnen bij deze samenwerking, die ongetwijfeld meer leden zal opleveren. Want hoe bewijs je anders dat je homo bent? In de media steekt men al bij voorbaat de draak met de ‘homopolis’ (een benaming die door argelozen wordt geïnterpreteerd als ‘stad voor louter homo’s’).
Laten wij de implicaties eens even goed tot ons doordringen. Een verzameling heren die berucht zijn om hun risicovolle levensstijl (veel onveilige seks en drugsgebruik), waartoe bovendien idioten behoren die zich opzettelijk laten besmetten met het AIDS-virus (de zgn. bug chasers), die dus een aanzienlijk hogere kans hebben op het oplopen van een peperdure chronische ziekte, een groep die gegarandeerd significant hogere ziektekosten met zich meebrengt als een vergelijkbare groep heteroseksuelen, krijgt (bijna als beloning voor verwerpelijk gedrag) een aanzienlijk lagere premie. Je kunt er vergif op innemen dat Agis zwaar verlies zal lijden op deze polis, een verlies dat zal worden gecompenseerd uit de (te hoge) premies van de overige verzekerden. De wereld op zijn kop. Wat mij betreft is dit een onacceptabel misbruik van het collectiviteitsvoordeel. Ik kan de schandelijk gediscrimineerde heteroseksuele klanten van Agis slechts aanraden onverwijld over te stappen naar een andere verzekering. Tot 1 februari kan het nog.
Ik ben niet principieel gekant tegen een goedkopere basisverzekering voor uitverkoren groepen –mits de kortingen terecht zijn. Vóór de invoering van het nieuwe stelsel had National Academic een gunstig geprijsde particuliere ziektekostenverzekering voor mensen met een hogere (universitaire of HBO) opleiding (je moest een kopie van je bul opsturen om in aanmerking te komen). De door de fusiegolf opgeslokte concurrent Geové richtte zich zelfs uitsluitend op onderwijspersoneel (dat ongeacht de hoogte van het inkomen verplicht was een particuliere ziektekostenverzekering af te sluiten, waarmee de laagstbetaalden -vooral de parttimers- aanzienlijk slechter uit waren dan lotgenoten die in het ziekenfonds zaten). Deze kortingen waren verdedigbaar, omdat mensen met een hogere opleiding en onderwijspersoneel aantoonbaar lagere ziektekosten hebben dan personen met een bescheidener opleiding en werkers in andere sectoren. [Tegenwoordig moeten de ziektekostenverzekeraars iedereen accepteren en is het educatievoordeel grotendeels weggesmolten.] Ik heb ook geen probleem met aanvullende verzekeringen die zijn toegespitst op een specifieke doelgroep, maar die moeten dan wel kostendekkend zijn.
Voor alle duidelijkheid: ik heb niets tegen homoseksualiteit op zich. Het gaat er mij niet om met wie iemand het doet, maar hoe iemand het doet: ongebreidelde promiscuïteit en een voorkeur voor onveilig vrijen kunnen bij mij op weinig sympathie rekenen. Ik zou het begrijpelijker vinden als Agis kortingen zou aanbieden aan lesbo’s, want zij onderscheiden zich qua levenswijze niet ongunstig van hun heteroseksuele leeftijdsgenoten en hun ziektekosten zijn vermoedelijk lager: een verzekeraar bespaart zich alvast (grotendeels) de uitgaven voor zwangerschap, bevalling, pilgebruik en de behandeling van venerische ziekten.
Solidariteit in de gezondheidszorg is noodzakelijk, vooral tussen jongeren en ouderen. Met de ouderdom komen nu eenmaal de gebreken. Ook mensen die (buiten hun schuld) gehandicapt zijn (geraakt), of een chronische ziekte hebben (opgelopen) mogen hiervoor niet financieel worden afgestraft. Maar er is in het huidige stelsel te veel misplaatste solidariteit: verzekerden die op hun gezondheid achten moeten dokken voor de onverantwoordelijken die zich in allerlei opzichten te buiten gaan en voor de asocialen die het vertikken een basisverzekering af te sluiten of ervoor te betalen. Ik ben een groot voorstander van het belonen van verantwoord gedrag. Mensen met een gezonde levensstijl (geen sigaretten, geen drugs, geen onveilige seks, matig gebruik van alcohol, een gezond gewicht en een -gezien hun leeftijd- goede conditie) zouden een forse korting op de premie van de basisverzekering moeten krijgen. Ik preek hierbij bepaald niet voor eigen parochie, want wat gewicht en conditie betreft (de enige aspecten die makkelijk te controleren zijn) zou ik me (nog) niet voor deze prachtpolis kwalificeren.
Dit artikel is ook te vinden op de website Het Vrije Volk.
Enige honderden leden van de doelgroep hebben al belangstelling getoond, maar het initiatief valt zelfs in eigen kring niet onverdeeld goed: homo’s die principieel tegen discriminatie zijn, willen niet zelf positief gediscrimineerd worden. Het COC probeert ze hun principes uit het hoofd te praten. Deze organisatie, nu een duffe club gedomesticeerde mainstream homo’s, zal flink garen spinnen bij deze samenwerking, die ongetwijfeld meer leden zal opleveren. Want hoe bewijs je anders dat je homo bent? In de media steekt men al bij voorbaat de draak met de ‘homopolis’ (een benaming die door argelozen wordt geïnterpreteerd als ‘stad voor louter homo’s’).
Laten wij de implicaties eens even goed tot ons doordringen. Een verzameling heren die berucht zijn om hun risicovolle levensstijl (veel onveilige seks en drugsgebruik), waartoe bovendien idioten behoren die zich opzettelijk laten besmetten met het AIDS-virus (de zgn. bug chasers), die dus een aanzienlijk hogere kans hebben op het oplopen van een peperdure chronische ziekte, een groep die gegarandeerd significant hogere ziektekosten met zich meebrengt als een vergelijkbare groep heteroseksuelen, krijgt (bijna als beloning voor verwerpelijk gedrag) een aanzienlijk lagere premie. Je kunt er vergif op innemen dat Agis zwaar verlies zal lijden op deze polis, een verlies dat zal worden gecompenseerd uit de (te hoge) premies van de overige verzekerden. De wereld op zijn kop. Wat mij betreft is dit een onacceptabel misbruik van het collectiviteitsvoordeel. Ik kan de schandelijk gediscrimineerde heteroseksuele klanten van Agis slechts aanraden onverwijld over te stappen naar een andere verzekering. Tot 1 februari kan het nog.
Ik ben niet principieel gekant tegen een goedkopere basisverzekering voor uitverkoren groepen –mits de kortingen terecht zijn. Vóór de invoering van het nieuwe stelsel had National Academic een gunstig geprijsde particuliere ziektekostenverzekering voor mensen met een hogere (universitaire of HBO) opleiding (je moest een kopie van je bul opsturen om in aanmerking te komen). De door de fusiegolf opgeslokte concurrent Geové richtte zich zelfs uitsluitend op onderwijspersoneel (dat ongeacht de hoogte van het inkomen verplicht was een particuliere ziektekostenverzekering af te sluiten, waarmee de laagstbetaalden -vooral de parttimers- aanzienlijk slechter uit waren dan lotgenoten die in het ziekenfonds zaten). Deze kortingen waren verdedigbaar, omdat mensen met een hogere opleiding en onderwijspersoneel aantoonbaar lagere ziektekosten hebben dan personen met een bescheidener opleiding en werkers in andere sectoren. [Tegenwoordig moeten de ziektekostenverzekeraars iedereen accepteren en is het educatievoordeel grotendeels weggesmolten.] Ik heb ook geen probleem met aanvullende verzekeringen die zijn toegespitst op een specifieke doelgroep, maar die moeten dan wel kostendekkend zijn.
Voor alle duidelijkheid: ik heb niets tegen homoseksualiteit op zich. Het gaat er mij niet om met wie iemand het doet, maar hoe iemand het doet: ongebreidelde promiscuïteit en een voorkeur voor onveilig vrijen kunnen bij mij op weinig sympathie rekenen. Ik zou het begrijpelijker vinden als Agis kortingen zou aanbieden aan lesbo’s, want zij onderscheiden zich qua levenswijze niet ongunstig van hun heteroseksuele leeftijdsgenoten en hun ziektekosten zijn vermoedelijk lager: een verzekeraar bespaart zich alvast (grotendeels) de uitgaven voor zwangerschap, bevalling, pilgebruik en de behandeling van venerische ziekten.
Solidariteit in de gezondheidszorg is noodzakelijk, vooral tussen jongeren en ouderen. Met de ouderdom komen nu eenmaal de gebreken. Ook mensen die (buiten hun schuld) gehandicapt zijn (geraakt), of een chronische ziekte hebben (opgelopen) mogen hiervoor niet financieel worden afgestraft. Maar er is in het huidige stelsel te veel misplaatste solidariteit: verzekerden die op hun gezondheid achten moeten dokken voor de onverantwoordelijken die zich in allerlei opzichten te buiten gaan en voor de asocialen die het vertikken een basisverzekering af te sluiten of ervoor te betalen. Ik ben een groot voorstander van het belonen van verantwoord gedrag. Mensen met een gezonde levensstijl (geen sigaretten, geen drugs, geen onveilige seks, matig gebruik van alcohol, een gezond gewicht en een -gezien hun leeftijd- goede conditie) zouden een forse korting op de premie van de basisverzekering moeten krijgen. Ik preek hierbij bepaald niet voor eigen parochie, want wat gewicht en conditie betreft (de enige aspecten die makkelijk te controleren zijn) zou ik me (nog) niet voor deze prachtpolis kwalificeren.
Dit artikel is ook te vinden op de website Het Vrije Volk.
